നിറയെ കുനുകുനുത്ത ഇലകളുള്ള,
ആകാശ മാറിലേയ്ക്ക്
ചില്ലവിരലുകള്‍ പതിച്ചു
നില്‍ക്കുന്ന,
ഒരു മെലിഞ്ഞ മരത്തിന്‍റെ
ചുവടെ
ഞാന്‍ കാത്തു നില്‍ക്കാം..
എന്‍റെ ആട്ടിന്‍ പറ്റത്തെ
ദൂരചോലയില്‍
ദാഹശാന്തിക്കായി
പറഞ്ഞു വിടാം..
നീ വരണം..
നീ വരും മുന്‍പ്
ഞാനെന്‍റെ
കാമക്കനലുകളെ
വീശിവീശി
കനപ്പിക്കാതെ
ഉറക്കിക്കിടത്താം
അപ്പോള്‍
കുരുന്നു പുല്ലുകള്‍
കാറ്റില്‍ ചാഞ്ചാടി
ഉടനീളം രോമാഞ്ചം വിതയ്ക്കും
കയറൂരി പുളയ്ക്കുന്ന
ചിന്തകളെ തളച്ചിട്ട്
പ്രണയം എന്നത്
തീ മാത്രമല്ല
തണുത്ത കാറ്റ് കൂടിയാണ്
എന്ന് എനിക്ക്
പഠിക്കണം ...
നീ വരുമോ?
ഓരം ചേര്‍ന്ന്... ഇഴഞ്ഞിഴഞ്ഞ്...
No comments:
Post a Comment