അത് ശ്രേഷ്ഠം ആകുന്നത് എങ്ങനെയെന്നാൽ

ഭാഷ
വിനിമയം ചെയ്യപ്പെടേണ്ട
നാണയം മാത്രമല്ല
അത് ഒരു ആവാസ വ്യവസ്ഥയാണ്‌

കല്ല്‌ മണ്ണ് മരം
മഴ കാറ്റ് വെയിൽ
അമ്മ ആന ആട്
കുളം പുഴ കടൽ
ഒക്കെയും ചുറ്റിനും സ്വന്തം രൂപങ്ങളുമായി
നിങ്ങളെ ചൂഴ്ന്നു നിന്നത് പോലെ
അത്രയും വാക്കുകളും
നിങ്ങൾക്ക് കാവൽ നിന്നിരുന്നു

നിങ്ങൾ വളരാനും
അർത്ഥം ഗ്രഹിച്ചു അവറ്റയെ
തൊട്ടുനോക്കി ചിരിച്ചു സ്വീകരിക്കാനും
കാത്തു നില്ക്കാതെ
അവയത്രയും നിങ്ങൾക്ക് അന്തരീക്ഷം ചമച്ചു
നിന്നിരുന്നു

അവയൊന്നും നിങ്ങൾ പഠിച്ചതല്ല
അവ നിങ്ങളെ പഠിച്ചതാണ്

അമ്മയെന്ന വാക്ക് വന്നു
നിങ്ങളെ എടുത്തു ഒക്കത്ത് വച്ചു
ആന വന്നു തുമ്പിക്കൈ ചുഴറ്റി നിന്നു
പൂ വാസനിച്ചു
കാറ്റ് പൊതിഞ്ഞു കുളിർത്തു

ആരും അർത്ഥം തിടമ്പേറ്റി നിന്ന്
നിങ്ങളുടെ വഴിയേതും മുടക്കിയില്ല

വേലിക്കൽ വിരിഞ്ഞു ചിരിക്കുന്ന
നാനാ വിധം കുഞ്ഞു പൂക്കളെപ്പോലെ
കുട്ടി പൊക്കോ നേരെ പൊക്കോ
എന്ന് വഴിയൊഴിച്ചു തന്ന്
കൈവീശി യാത്ര പറഞ്ഞു .

ആവുന്നയിടങ്ങളിൽ ആവുംപോലെ എടുത്തെറിഞ്ഞു
ആഘോഷമാക്കാൻ നിങ്ങൾക്കും മടിയേതും കണ്ടില്ല.

ഭാഷ അങ്ങനെയൊക്കെ നിറഞ്ഞു പരന്നു മാനം മുട്ടി
നിങ്ങളെ ഗർഭജലം കണക്കെ പൊതിഞ്ഞു.

കരയുമ്പോഴും കണ്ണ് നിറഞ്ഞു ചിരിക്കുമ്പോഴും
അതൊപ്പം ഒരു തൂവൽ കണക്കെ
നനഞ്ഞു
ചുറ്റിനും വട്ടമിട്ടു പറന്നു

ഇരുണ്ട ആകാശത്ത് നക്ഷത്രങ്ങളെ കൊത്തി വച്ചത് പോലെ-
കനത്ത രാത്രിയുടെ ആഴങ്ങളിൽ
മിന്നാമിനുങ്ങിന്റെ പവിഴങ്ങൾ ചൂഴ്ന്നു മിഴിക്കും പോലെ  -

ഇനിയേതു പുറംകടലിൽ പോകുമ്പോഴും
നിങ്ങളതിനെയൊരു കൊതുമ്പു വള്ളമാക്കി തുഴയെറിഞ്ഞു
വലയെറിഞ്ഞു വള്ളത്തിലേയ്ക്ക്
കുടഞ്ഞിടുമ്പോഴും
കൂടെക്കിടന്നു പിടപിടച്ചു

ഭാഷ
നാണയമല്ല
ശ്വാസകോശമാണെന്ന്
ആരും പറഞ്ഞതേയില്ല
പഠിപ്പിച്ചതേയില്ല

എന്നിട്ടും കുമിളയിട്ടു കുമിളയിട്ടു
നിങ്ങളതിനെ ശ്വസിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു

എനിക്കെന്തിനൊരു കുളം പുഴ കടൽ
എന്ന് അക്വേറിയ മത്സ്യം
അഹങ്കരിക്കും പോലെ
------------