--------------------
കടൽക്കരയിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ
നിങ്ങൾ ഒരു കടല് കാണുന്നു
നിങ്ങളുടെ തന്നെ വിക്ഷുബ്ധ കടൽ
തീരത്ത് ആർത്തു ചിരിച്ചും
നിന്നും കിടന്നും പടമെടുത്തും
കടലിനെ എവ്വിധം ആസ്വദിക്കണം
എന്ന് ഉറപ്പില്ലാതെ നിങ്ങളുടെ കൂടെ വന്നവർ
ചിതറി നടപ്പുണ്ടാവും
നിങ്ങൾ കടലിനോടൊപ്പം
കടൽക്കരയും
മനുഷ്യരെയും
പട്ടികളെയും കാക്കകളെയും
ഞണ്ടുകളെയും കാണുന്നു
മനസ്സിൽ
ചെറു ചാലായി ഉറവയെടുക്കുന്ന
ഒരു തരി വിഷാദത്തെയും കാണുന്നു
കടൽ നിങ്ങൾക്ക് തരുന്ന ഭാവം
ആസക്തിയുടെയല്ല എന്ന് നിങ്ങൾ
അത്ഭുതത്തോടെ തിരിച്ചറിയുന്നു
നിരന്തരം തലതല്ലി
തീരം തകർക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന
അശാന്തിയുടെ കടൽക്കരയിൽ
നിങ്ങൾ ശാന്തതയെ പുൽകിയിരിക്കുന്നു
എന്ന വൈരുദ്ധ്യം നിങ്ങളെ തെല്ലിട ചിരിപ്പിക്കുന്നു
നേരം ഇരുളുകയും
ഇനി പടം പിടിപ്പു സാധ്യമല്ല
എന്ന് തിരിച്ചറിയുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ
സഹയാത്രികർ
തിരിച്ചു വണ്ടിയിലേയ്ക്ക് കയറുന്നു
ഒപ്പം നിങ്ങളും
വണ്ടിയുടെ സുരക്ഷിത ഇരിപ്പിടങ്ങളിൽ
കടലിൻറെ ഉപ്പും മണൽത്തരികളും
തരുന്ന അസ്വസ്ഥത
തുടച്ചും കുടഞ്ഞും കളഞ്ഞ്
എല്ലാവരും അടുത്ത ലക്ഷ്യത്തിലേയ്ക്ക്
തല ചായ്ച്ചുറങ്ങുന്നു
രാത്രിയിലൂടെയും ഇരുട്ടിലൂടെയും
നിങ്ങളുടെ വണ്ടി
ഒരു കപ്പലെന്നപൊലെ
പാറിപ്പാറി ഒഴുകുന്നു എന്ന
മറ്റാർക്കും ചേതമില്ലാത്ത ഒരു
രൂപകത്തെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിങ്ങളും .
---------------
Fine poetry
ReplyDeleteകടലേ...അപാരതേ...
ReplyDeleteനല്ല കവിത
ശുഭാശംസകൾ......