കനം

-------

ഒറ്റയ്ക്ക്
ഒരു മുറിയിൽ മരിച്ചു കിടക്കുന്ന ശവമേ
നിനക്ക് പറയാനുള്ള ഭൂതകാലത്തിന്
എന്തൊരു കനമാണ്.

നിന്നെക്കാണാൻ വന്നവർ
ചുറ്റി നടന്ന് ഒരു മ്യൂസിയം കാണുന്നു

തുറന്നു കിടക്കുന്ന ജാലകം
അല്ലെങ്കിൽ പകുതി കൊളുത്തിട്ട വാതിൽ
കറങ്ങിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന പങ്ക
പകുതി ഊർന്നു വീണു കിടക്കുന്ന
കിടക്ക വിരി
ചെരിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കുപ്പി
ഒലിച്ചു തീർന്ന കുടിവെള്ളം

പിടിവലികൾ നടന്നോ
ഇല്ലയോ എന്ന ഗൂഡത മണക്കുന്ന
വായു

ജനലിനപ്പുറം തൊടിയിൽ
ഇന്നലെയോ മിനിഞ്ഞാന്നോ
നീ മണ്ണ് കൂട്ടിയ വാഴത്തടം

പ്രകൃതിയേ  ജീവനേ
എന്ന് നീ പടർത്തി വിട്ട കുമ്പള വള്ളികൾ

ശവമേ
നിന്നെക്കാണാൻ വന്നവർ
ചുറ്റി നടന്ന് ഒരു മ്യൂസിയം കാണുന്നു

നിന്റെ മുഖത്ത്
ഉറഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന
അവസാന നിമിഷം വായിക്കുന്നു

ഒരു നീണ്ട
സംഭവ ബഹുലമായ ജന്മത്തിനും
അജ്ഞാതമായ ഏതോ സമയ-സ്ഥല ക്രമത്തിനും
ഇടയിലെ കടുംവരമ്പായി
നീയപ്പോഴും
നെടുനീളം കിടക്കുന്നു.

കടന്നു പോയ ഓരോ നിമിഷത്തിനെയും
ചെയ്തികളേയും
മരണമെന്ന ലായനിയിലിട്ട്
നീറ്റി നിശ്ചലമാക്കി
നീ, യീ മുറിയൊരു
മ്യൂസിയമാക്കി
ഗൂഡഗൂഡം കിടക്കുന്നു

ശവമേ
അപ്പോഴും
നിന്നെക്കാണാൻ വന്നവർ
ചുറ്റി നടന്ന്
ഒരിക്കലും തീരാത്തതെന്നു തോന്നിക്കുന്ന
ഒരു മ്യൂസിയം കാണുന്നു
----------------